ولادت امام حسن مجتبی

ولادت امام حسن مجتبی | در سال سوم هجرت و در شب نیمه ماه رمضان که بهترین ماه های خداست

خانه امیرالمؤمنین و فاطمه علیهماالسلام میزبان قدوم مولود مبارکی شد

که شادی را با خود به خانه وحی آورد.

در این شب فرخنده، سبط اکبر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم ، حضرت امام حسن علیه السلام چشم به جهان گشود و شهر مدینه را غرق نور کرد.

حسن مجتبی (به عربی: حسن بن علی المجتبی؛ زادهٔ ۱۵ رمضان ۳ هجری قمری – درگذشتهٔ ۷ یا ۲۸ صفر ۵۰ هجری قمری در مدینه) فرزند اول علی بن ابی‌طالب و فاطمه زهرا، امام دوم شیعیان است

که از وی با عنوان امام حسن مجتبی یاد می‌کنند.

کنیهٔ وی ابومحمد و ملقب به مجتبی است.

او از اهل بیت و نیز آل کسا به‌شمار می‌آید. از دیدگاه برخی از اهل سنت، او پنجمین و آخرین خلیفه از خلفای راشدین محسوب می‌شود.

حسن بن علی، در سال ۳ هجری زاده شد

و پس از پدر به امامت — در دیدگاه شیعیان — و خلافت مشغول شد.

ولی پس از مدت کوتاهی به صلح با معاویه بن ابی‌سفیان رضایت داد.[۱] به‌روایت تاریخ یعقوبی حسن بن علی سه بار مسموم شد و سرانجام در ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری درگذشت.

ولادت امام حسن مجتبی مبارک

روابط عمومی هولدینگ پارس پندار نهاد